Bijna per ongeluk kwam ik tot de conclusie dat mijn eigen
bundel een bundel over ‘verovering’ is (al mijn bundels, eigenlijk). In mijn
beleving zijn het allemaal liefdesgedichten, maar misschien is dat hetzelfde.
Tijdens #metoo las ik met instemming een tweet die ongeveer luidde: ‘Het
probleem van seksueel geweld is niet de seks, maar het geweld’. Ik vond dat een
goed antwoord op de mannen die klaagden dat het kijken naar, praten tegen of
werken met vrouwen problematisch was geworden.
Maar ik denk dat de werkelijkheid genuanceerder ligt, dat
seks een gewelddadige component heeft en dat liefde en verlangen destructief
kunnen zijn. Het probleem in het (alledaagse) contact tussen mannen en vrouwen
is er wel degelijk en het probleem van seksueel geweld is óók het probleem van
de seks. Het is belangrijk dat te onderkennen, want precies daarom moet de
vrouw een maatschappelijke rol gaan spelen die onafhankelijk is van (mannelijke
en vrouwelijke) seksualiteit.
385) In Sisters of Salome, dat ik net uit heb,
komt Toni Bentley feitelijk tot een vergelijkbare conclusie als Marling. Nadat
de vrouw in Wildes Salome door haar seksualiteit macht kreeg over de man,
werd zij door de danseressen die haar begin twintigste eeuw uitbeeldden
nadrukkelijk gebruikt als vehikel tot vrijheid en onafhankelijkheid. Met al
deze danseressen loopt het (in persoonlijk en/of professioneel opzicht) slecht
af.
Behalve Colette, die (in de woorden van Bentley) Salome
transformeert tot een ‘echte’, d.i. complete, vrouw. Ik heb een beetje mijn
twijfels bij deze conclusie, maar de lijn die Bentley beschrijft is wel
fascinerend, vanwege de wisselingen in gender en seksuele gerichtheid die
Salome in het betoog ondergaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten