349) Marina Abramovic presenteert zich in haar memoir Walk through walls als een spiritueel kunstenaar. Een spiritualiteit die niet religieus is, volgens mij, al sluit ze wel (hoewel losjes) aan bij het boeddhisme. Abramovic gelooft in energie. En al bestempelt ze sommige gebeurtenissen als 'amazing', de manier waarop ze sommige magische fenomenen beschrijft is moeilijk anders te beschrijven dan 'natuurlijk'. Zoals enkele welhaast helderziende ervaringen en bijvoorbeeld haar ervaring dat er een wit licht door haar heen ging op het moment dat haar vader aan de andere kant van de wereld stierf.
350) Grappige tegenstelling. In het Picassomuseum in Malaga hangen allerlei quotes van Pablo Picasso waarin hij zijn visie op kunst uiteenzet. Zo zegt hij bijvoorbeeld dat de intentie van de kunstenaar niet relevant is: het gaat om wat hij doet. De opmerking deprimeerde me omdat er altijd een enorm gat zit tussen wat ik wil maken en wat ik maak. Abramovic stelt in Walk through walls daarentegen precies het tegenovergestelde: voor haar is de intentie van de kunstenaar het hart van het werk. Dat heeft, geloof ik, ook weer te maken met haar geloof in 'energie', wat een geloof in het leven zelf is.
