Notitie #17

In een artikel dat ik deze week heb geredigeerd wordt de stelling ingenomen dat een dichter in dit politiek tijdsgewricht een morele verplichting heeft zijn stem te laten horen. Ik geloof dat poëzie van nature geëngageerd is, ook als er geen stelling in wordt genomen tegen populisme, islamofobie, discriminatie, het huidige asielbeleid, etc. Het is van essentieel belang dat deze stellingen worden ingenomen maar de poëzie lijkt me daar in de hedendaagse, westerse maatschappij niet het meest geschikte medium voor. Het publiek is simpelweg te klein. Wel kan ik me een poëzie voorstellen die de systematiek van politiek onderzoekt: welke maatschappelijke en psychologische factoren bestendigen de macht en hoe, en met welk doel, wordt deze macht ingezet?