Pijnlijk filmpje:
Ik hou van John Lennon, het besproken nummer ('Woman is
the n*** of the world') is één van mijn favoriete liedjes uit zijn
solowerk en ik sta volledig achter de boodschap. S. heeft grote
problemen met het gebruik van het 'n-woord' en inmiddels begrijp ook ik,
o.a. door de documentaireserie America to me (van
Steve James) dat dit zéér gevoelig ligt. Recent zijn er (in de VS)
verschillende controverses geweest, waarbij steeds de stelling werd
verdedigd dat een blanke nooit het 'n-woord' in de mond mag nemen, ongeacht de context: dus ook niet als citaat of als het lezen van een titel.
Daar
valt vanuit mijn perspectief wel wat tegenin te brengen, maar hier
geldt (net als in de Zwarte Piet-discussie trouwens) dat mijn
perspectief niet relevant is: ik heb rekening te houden met deze
gevoeligheden: het ligt zeker niet voor niets gevoelig.
In
de periode van dit filmpje (1972) was Lennon radicaal en compromisloos
en dat bewonder ik. Pijnlijk is dat hij zich in het geheel niet bewust
lijkt van de gevoeligheid van het woord: hij geeft zich er geen enkele
rekenschap van. Hij bagatelliseert het door te zeggen dat alleen 'witte
mannen' een probleem hebben met het woord en dat zijn 'zwarte vrienden'
vinden dat hij alle recht heeft dat woord te gebruiken, 'because they
understand it'.
Dat eerste betwijfel ik zeer en dat
tweede is vreemd, omdat hij toen deel uitmaakte van een revolutionaire
beweging die juist ook de emancipatie van de zwarte gemeenschap
voorstond. Lennon wijst op de veranderde betekenis van het woord
(waarbij het de vraag is of die betekenisverandering heeft
plaatsgevonden) en geeft zich daarmee geen rekenschap van de
oorspronkelijke betekenis, die hoe dan ook meeklinkt. Hij blijft het
woord (provocatief?) herhalen (ik heb het geturfd: 10x in iets meer dan 2
minuten) en onderstreept daarmee dat hij vindt dat hij dat woord mag
gebruiken. Lennons lef en naïviteit, die hem zo bijzonder en mooi maakte
als hij was, hadden duidelijk ook een minder fraaie kant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten