Met de term ‘relationele kunst’ bedoelt Nicolas Bourriaud
een ‘open’ kunst, een kunst die bestaat bij de gratie van de medewerking van de
toeschouwer. Een kunst die actief gebruik maakt van reeds bestaande kunst. Een
kunst die haar bestaansrecht ontleent aan de context waarbinnen ze
functioneert.
Hij breidt deze notie uit met de term ‘postproductie’: hij
vergelijkt de ontwikkeling van de kunstmarkt met die van een antiekzaak naar
een vlooienmarkt: van een exclusief, gesloten systeem naar een heterogeen geheel:
alles kan in een kunstwerk terecht komen.
Net als de vlooienmarkt is de kunst
in de 21ste eeuw ‘voorbij’ de productie, kunstwerken zijn geen
originele producten, maar werken die zelf gerecycled zijn, bestaande producten
die, in een nieuwe context, opnieuw worden gebruikt. Hedendaagse kunstenaars
verwerken formalistische kenmerken van eerdere stromingen op een eigen manier,
waarbij vaak verschillende tradities en tijdslijnen door elkaar lopen (‘multitemporaliteit’).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten