157) Ik wil schrijven als een vrouw. You don’t have to have
sex with the same sex to be a queer”, zei CA Conrad afgelopen donderdag in Perdu.
158) Afgelopen vrijdag keek ik een aflevering van de
comedyserie The Big Bang Theory,
waarin als flashback werd verteld hoe de hoofdpersonages elkaar hebben ontmoet.
Leonard gaat hospiteren voor een kamer in het appartement van Sheldon, maar
wordt al onderaan de trap gewaarschuwd voor de gekte van Sheldon. Op de
betreffende verdieping belt hij bij de verkeerde deur aan. De deur wordt
geopend door een grote, donkere man in vrouwenkleren, die zegt: ‘You want that crazy guy
across the hall’.
Het feit dat de man donker is, wordt hier volgens mij ingezet
als cliché van mannelijkheid. Het feit dat hij
zich als vrouw verkleedt wordt ingezet als cliché van waanzin.
159) Het Boekweekthema is dit jaar ‘Waanzin’. Ik heb er nog
niet veel van meegekregen, maar wat ik ervan zie is dat de aandacht uitgaat
naar schrijvers die waanzin als ziektebeeld hebben (gehad) – niet naar
literatuur als (noodzakelijke) vorm van waanzin. Dat is een gemiste kans.
160) Beweegt poëzie, die zich van het dagelijks taalgebruik
af beweegt, zich niet ook af van de werkelijkheid? Beweegt een mysticus zich
van de (alledaagse) werkelijkheid af, of er juist naartoe?
161) Het surrealisme uit CA Conrads Book of Frank is juist zo goed omdat het realistisch is verwoord. Onontkoombaar. Natuurlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten