zaterdag 30 augustus 2014

Notities #128-129

128) Ik wil af van het 'parlando' in mijn poëzie. Parlando wekt de suggestie dat het gedicht een gedachtegang is, een beredeneerd betoog, maar een gedicht is dat in werkelijkheid (als het goed is) hooguit deels; het is ook (en vooral, wat mij betreft) een beeldende kunst - en muziek. Lucebert, bijvoorbeeld, was in zijn beste momenten tegelijk muzikaal en beeldend. En ik bewonder het muzikale in vooral de latere poëzie van Adonis.

129) De film Bird people deed me denken aan een opmerking die J. jaren geleden eens maakte en waar ik nog vaak aan moet denken: dat het mooi is als een gedicht steeds verder ontspoort en op een heel andere plek eindigt dan waar het begon. De grillige techniek en de bizarre wending wordt (afgaande op bijvoorbeeld deze recensie en de reacties die ik na de film beluisterde) maar matig gewaardeerd - en volgens mij niet begrepen. De filmmaker (Pascale Ferran) neemt de vrijheid die in de film wordt bezongen: coherentie en logica zijn ondergeschikt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten