Mooi aan de historische uiteenzetting over het wit in de poëzie, aan het begin van Yra van Dijks
Leegte, leegte die ademt,
is de gedachte dat het wit het onzegbare uitdrukt, hetgeen niet in woorden is uit te drukken. Het alles laat zich alleen uitdrukken in het niets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten