Notitie #94

Met J. een uitgebreid gesprek over het geloof gehad, daardoor dacht ik weer aan de discussie tussen Brandon Flowers, de mormoonse zanger van de Killers, en bioloog Richard Dawkins. Dawkins valt Flowers aan op zijn geloof, hij noemt het Book of Mormon een ‘obvious fake’ en Joseph Smith een ‘convicted charlatan’. J. wees terecht op het gesprek dat Dawkins met de presentator voert nadat Flowers het podium heeft verlaten. Dawkins zegt: “You can get consolation from all kinds of falsehoods, but because it's consoling it doesn't mean it's true.” De interviewer zegt: “Yes, but do you think it's wrong?” Dawkins: “No, I don't think that's wrong, but I think what matters is what's true.” Dawkins gaat uit van een wetenschappelijk bewijsbare ‘waarheid’ en negeert de waarheid die het geloof kan bieden.

In zijn aanval op een andere mormoon, Mitt Romney, trekt Dawkins feller van leer. Het heeft een zekere ironie dat in dit geval zijn geloofsovertuiging als argument geldt waarom Romney niet aan de macht zou moeten komen – waar in de eeuwen daarvóór het geloof het machtsargument bij uitstek was. Dat komt natuurlijk doordat de mormoonse gemeenschap veel kleiner is dan, bijvoorbeeld, de katholieke, en doordat de wortels van het mormoonse geloof veel jonger zijn en de ‘wonderen’ van de profeet beter zijn te verifiëren. Het verhaal van Joseph Smith is inderdaad weinig geloofwaardig maar, en ook daarin sluit ik me aan bij J., het feit dat Brandon Flowers (geen domme man volgens mij), na, zoals hij aangeeft, een zorgvuldig proces waarin hij zijn eigen afwegingen maakte, dat geloof heeft omarmd neemt me voor hem in. J. noemde dat treffend: het mysterie aanvaarden.